Στη Δύση και με όλους

Πολλές συζητήσεις γίνονται αυτή την περίοδο για το ποιος πρέπει να είναι ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της χώρας. Κάποιοι θεωρούν πως η Ελλάδα «πρέπει να πάει με τους Αμερικανούς ενάντια στους Γερμανούς».
Αλλοι πιστεύουν ότι πρέπει να τελειώσει το παλαιοκαραμανλικό δόγμα, που αποτυπώθηκε στη φράση «ανήκομεν εις την Δύσιν» και δείχνουν προς την πλευρά της Μόσχας. Υπάρχουν ακόμη όσοι θέλουν μια πιο σφικτή στρατηγική σχέση με το Ισραήλ. Είναι λογικό να «ψαχνόμαστε» μέσα σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης. Θα χρειασθούν μεγάλη ψυχραιμία, σύνεση και σωστοί υπολογισμοί για να χαράξουμε την πρέπουσα πορεία που θα διασφαλίσει τα οικονομικά συμφέροντά μας, αλλά και την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης αγκυροβόλησε στη Δύση, και ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, γιατί τη χρειαζόταν σαν σημείο αναφοράς και δίχτυ ασφαλείας. Το δόγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ισχύει ακόμη, αλλά ταυτόχρονα ισχύει και η πάγια άποψή του πως πρέπει η χώρα να έχει στενές σχέσεις και με άλλους ισχυρούς πυλώνες του διεθνούς συστήματος. Προφανώς και το μεγαλύτερο μέρος των συμφερόντων μας εξαρτάται από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οι Αμερικανοί, ακόμη και αν επιλέγαμε να έλθουμε πιο κοντά τους, απαγκιστρώνονται από την Ευρώπη. Μας βοηθούν, γιατί ανησυχούν ότι η εμμονή της Γερμανίας με τη λιτότητα μοιάζει με την εμμονή κάποιων στον «κανόνα του χρυσού» πριν από το κραχ του 1929. Βοηθούν πιέζοντας και ασφαλώς θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο αν, για κάποιο παράδοξο λόγο, έχουμε εμπλοκή με την Τουρκία. Μέχρι εκεί όμως.
Οι σχέσεις με το Ισραήλ θέλουν ιδιαίτερη προσοχή είτε γιατί κάποιοι στο Τελ Αβίβ πιέζουν για εξωπραγματικά και επικίνδυνα πράγματα είτε γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόσο οριστική είναι η ρήξη με την Τουρκία. Οσο για τη Ρωσία, έχει δείξει ότι θέλει παρουσία στην Ελλάδα αλλά χωρίς να διεκδικεί κάτι παραπάνω, να μας έχει δηλαδή σε μια δική της σφαίρα επιρροής. Και το κυριότερο, μας βλέπει σαν κομμάτι ενός παγκοσμιοποιημένου συστήματος που την επηρεάζει άμεσα. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως η Μόσχα διατηρεί το 40% των αποθεμάτων της σε ευρώ, άρα βλέπει την Ελλάδα μέσα και από αυτό το πρίσμα.
Σε αυτήν τη φάση, λοιπόν, ίσως το καλύτερο είναι να μείνουμε σταθερά πιστοί στη ρότα του Καραμανλή ανήκοντας στη Δύση, παίζοντας όμως με όλους. Και να μην ξεχνάμε ποτέ πως η γεωπολιτική μας αξία έχει πάντοτε, μα πάντοτε, να κάνει με την ισχύ που προβάλουμε ως κοινωνία και ως κράτος... 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ