Ο κουρδικός λαός κατοικεί σε μια γεωγραφική περιοχή όπου διασταυρώνονται οι
πολιτικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί άξονες που συνδέουν τη Μέση Ανατολή και εν
γένει το Ισλάμ με τη Δύση. Σε ότι αφορά στην Τουρκία, το κουρδικό και η δράση του
ΡΚΚ, πέραν των εσωτερικών προβλημάτων ασφαλείας που δημιουργούν στη χώρα,
παράλληλα επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στην ενάσκηση της τουρκικής
εξωτερικής πολιτικής. Φυσικά, η αιτία μη επίλυσης του κουρδικού βαρύνει την Άγκυρα, διότι εκεί ευρίσκονται αυτοί που δεν επιθυμούν τον αφοπλισμό του ΡΚΚ και αυτοί που δεν επιθυμούν την επίλυση αυτού του προβλήματος. Και τούτο διότι, μπορεί οι Κούρδοι αντάρτες να έχουν όπλα, ωστόσο οι κυβερνητικοί παράγοντες με
τον κονδυλοφόρο τους υπογράφουν αποφάσεις που οξύνουν την κατάσταση και την οδηγούν σε αδιέξοδο. Είναι προφανές ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν αντί να εξουδετερώσει πλήρως τον κεμαλισμό, που τορπιλίζει κάθε προσπάθεια επίλυσης του κουρδικού, εφάρμοσε μια μετακεμαλική πολιτική στηριζόμενη στην ιδεολογία του τουρκο-ισλαμισμού, δηλαδή ανάδειξη του τουρκισμού μέσω του Ισλάμ και καταπάτηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων που ζουν στην Τουρκία. Εξίσου
παράδοξο είναι και το γεγονός ότι, ενώ η τουρκική κυβέρνηση ανέθεσε σε κέντρα στρατηγικών μελετών να συντάξουν μελέτες για την επίλυση του κουρδικού προβλήματος, δεν υλοποίησε καμία από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν. Επίσης, υπάρχει και μια άλλη πλευρά, αόρατη στους τουρκο-ισλαμιστές που συχνά παρέμενε τέτοια επειδή δεν ήθελαν ή δεν τολμούσαν να κοιτάξουν προς τα εκεί.
Συγκεκριμένα πρόκειται για τη στρατηγική του ΡΚΚ, η οποία διακρίνεται σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση, με τις επιχειρήσεις που πραγματοποίησε, το ΡΚΚ πέτυχε να επιβάλλει την παρουσία του και να δημιουργήσει μια σοβαρότατη ασύμμετρη απειλή στο εσωτερικό της Τουρκίας. Κατά τη δεύτερη φάση, που βρίσκεται σε εξέλιξη, οι Κούρδοι αντάρτες αποσκοπούν αφενός στη δυναμική ανατροπή των
ισορροπιών που υπάρχουν με τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας σε συγκεκριμένες περιοχές, αφετέρου στην αύξηση της επιρροής τους στον τοπικό πληθυσμό που στην πλειοψηφία τους είναι Κούρδοι. Τέλος, κατά την τρίτη φάση, θα επιδιωχθεί ο ξεσηκωμός του κουρδικού πληθυσμού, στις περιοχές που θα επιλεγούν, εναντίον του αυταρχικού τουρκο-ισλαμικού καθεστώτος, προκειμένου οι περιοχές αυτές να αποκτήσουν την αυτονομία τους.
Ειδικότερα δε, η απάντηση του ΡΚΚ, στην τουρκική στρατηγική, αρχικά ήρθε από το ηγετικό του στέλεχος Μurat Karayilan, ο οποίος προειδοποίησε την Τουρκία λέγοντας τα εξής:
«Εάν χρησιμοποιήσουμε πλήρως της στρατιωτική μας ισχύ και διατάξουμε τη διεξαγωγή ολοκληρωτικού πολέμου τότε στην Τουρκία θα έρθουν τα πάνω κάτω».
Στη συνέχεια, οι προειδοποιήσεις αυτές έγιναν πράξη με αποτέλεσμα η Τουρκία να περάσει το πιο δύσκολο καλοκαίρι των τελευταίων 14 ετών. Εάν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα εξελίξεις, για πρώτη φορά μετά τη σύλληψη του Οτσαλάν, διαπιστώνεται ότι το ΡΚΚ παρουσιάζει μια δυναμικότητα αυτής της μορφής και καταδεικνύει ότι ο αγώνας των Κούρδων ανταρτών εισήλθε σε μια νέα περίοδο που πιθανόν να διαρκέσει για πολλά χρόνια ακόμη. Οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για απομόνωση του ΡΚΚ αποδείχθηκαν ανεδαφικές για δύο λόγους. Πρώτον, διότι το ΡΚΚ απέδειξε ότι διακρίνεται για τη συνοχή του, την ενότητα διοικήσεως και το άρτια εκπαιδευμένο, με υψηλό ηθικό, προσωπικό. Και δεύτερον, διότι η εν λόγω οργάνωση δεν διεξάγει μόνο επιχειρήσεις σημείου, όπως επιθέσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στρατιωτικές φάλαγγες, απαγωγές και ελέγχους οδικών αξόνων, αλλά
απομονώνει πλέον κατοικημένες περιοχές με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη κυβερνητικών κτηρίων. Μάλιστα, το τελευταίο αποτελεί και τον μεγαλύτερο εφιάλτη της κυβέρνησης Ερντογάν δεδομένου ότι η κατάληψη ενός κυβερνητικού κτηρίου από αντάρτες του ΡΚΚ με τη σημαία τους να κυματίζει στη στέγη αυτού, πέραν της ψυχολογικής επίδρασης, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για ευρύτερο ξεσηκωμό του κουρδικού λαού.
Όμως, τι σημαίνουν όλα αυτά; Πέραν της επιδίωξης για ανατροπή των ισορροπιών στη νοτιοανατολική Τουρκία, ποιοι είναι οι υπόλοιποι αντικειμενικοί σκοποί του ΡΚΚ; Απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε ο Τούρκος δημοσιογράφος Mehmet Ali Birand (εφημερίδα Hurriyet/19-9-2012) αναφέροντας τα εξής: «Οι επιθέσεις του ΡΚΚ αποσκοπούν: πρώτον στην αναίρεση της απόφασης για απαγόρευση επαφών με τον Οτσαλάν. Δεύτερον, στην ενάσκηση πίεσης στην Άγκυρα για την εκ νέου έναρξη των διαπραγματεύσεων για το κουρδικό. Τρίτον, να δώσουν ένα μήνυμα ώστε τα φυλακισμένα στελέχη του ΚCK να αφεθούν ελεύθερα. Τέταρτον, να αποδείξουν τόσο στην Άγκυρα όσο και διεθνώς, ότι το ΡΚΚ διαθέτει τη δύναμη να προσβάλλει στόχους όποτε θέλει και όταν το θέλει. Και τέλος, να υλοποιήσει το στόχο του Οτσαλάν αναφορικά με τον επαναστατικό ξεσηκωμό του κουρδικού λαού.».
Ας σημειωθεί ακόμη, ότι οι τουρκικές αρχές παρουσιάζουν το ΡΚΚ ως τρομοκρατική οργάνωση και το κατηγορούν για δολοφονίες δικαστικών λειτουργών και αγροτών, βομβιστικές ενέργειες, απειλές εκπαιδευτικών, πυρπολήσεις σχολείων, καλλιέργεια και διακίνηση ναρκωτικών, λαθρεμπόριο, ζωοκλοπές, εκβιασμό Κούρδων επιχειρηματιών για απόσπαση χρηματικών ποσών κ.λπ. Κατόπιν των παραπάνω, η τουρκική κυβέρνηση έδωσε στον εαυτό της το «άλλοθι» να διεξάγει ευρείας κλίμακας
επιχειρήσεις τόσο εντός του τουρκικού εδάφους όσο και στις βάσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ. Προφανώς, οι επιχειρήσεις αυτές θα συνεχισθούν και μετά τον Οκτώβριο, οπότε οι καιρικές συνθήκες θα είναι δυσμενείς και ο κύριος όγκος των ανταρτών εκτιμάται ότι θα αποσυρθεί στις βάσεις του στο βόρειο Ιράκ, ενώ ένα μέρος αυτών θα συνεχίσει τις ανορθόδοξες επιχειρήσεις στα αστικά κέντρα.
Η συνέχεια και ολόκληρο το άρθρο στο www.geostrategy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου